Dünya onların ahiret bizim

Hz. Ömer, Peygamber Efendimiz’in dinlendiği esnada odasına girer. Çevreye göz gezdirir. Odasının bir yanında işlenmiş bir deri, bir diğer köşesinde de, içinde birkaç avuç arpa bulunan küçük bir torba vardır. Bu manzara karşısında ağlamaya başlar. Hz. Ömer’in hıçkırıkları Allah’ın resulünü uyandırır. Hz. Muhammed hayretle sorar: “Ey Ömer! Niçin ağlıyorsun?” Hz. Ömer, “Ey Allah’ın Elçisi! İranlılar imparatorlarını saraylarda yaşatırken, Bizanslılar Kayserlerini lüks ve ihtişama boğmuşken sen ki Allah’ın Elçisisin. İzin versen de, biz de seni…” diye cevap verirken, Allah’ın Elçisi gelecekteki halifesinin sözünü hüzünlü bir tebessüm, tatlı bir el işaretiyle keser ve “Dünya hayatı sadece bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte asıl hayat odur. Keşke bilmiş olsalardı” ayetini okur ve ekler: “İstemez misin ey Ömer! Dünya onların olsun, ahiret de bizim.”