Ahmet Yenilmez
Bitmiş tükenmiş, elinde avucunda, inancından, iki lokma ekmeğinden başka hiçbir şey kalmamış bir millet... Kilometrelerce karelik bir İmparatorluğun toprakları, emperyalistler tarafından yağmalanmış... Son bir şansımız kalmış, ya ölecektik ya da kutlu bir doğumun sancısına sabır gösterecektik; ya bu destan bitecekti ya da yeni bir destanın ön sözü olacaktı! Adına Misak-ı Milli sınırları denen toprak parçası içerisinde, Türk varlığını, ya devam ettirecek ya da dünya sahnesinden silinip gidecektik.
Göğe çevirdiği gök mavisi gözleriyle bir yiğit Gazi Mustafa Kemal Paşa, Afyon'da Kocatepe'nin en yüksek yerine çıkıp, ''Ya İstiklal Ya Ölüm'' diyerek dünyaya meydan okudu. Ve o meydan okuma, dünya tarihinin görmediği bir direniş ve kurtuluş hareketinin fitilini ateşledi. Hani demiştim ya, ya ölecektik ya da kutlu bir doğumun sancısına sabır gösterecektik... İşte o gün, nur topu gibi bir çocuk doğmuş, 29 Ekim 1923' te ezanı Muhammediye kulağına Hacı Bektaşi Veli Camii'nde okunmuş, adı da TÜRKİYE CUMHURİYETİ DEVLETİ olmuştu!
İşte, bizler şimdi o imkansızlıklar içinde dahi hiçbir zaman inancını kaybetmemiş dedelerimizin, atalarımızın mirasını sürdürüyoruz. Ha, layık olabiliyor muyuz? Onu da tarih yazacak. En azından, elimizden geleni yaptığımıza inanmak istiyorum.
Allah, bu aziz millete bir daha Kurtuluş Savaşı yaşatmasın, Allah, bu aziz millete bir daha İstiklal Marşı yazdırtmasın. Cumhuriyetimizin 100. Yılı kutlu olsun. Bizlere bu vatanı miras bırakan tüm şehitlerimizin ve gazilerimizin ruhu şad, mekanları cennet olsun. Daha nice 100 yıllarda, atalarımıza layık bir şekilde yaşamak dileğiyle, bayramımız kutlu olsun.