Rasim Ozan Kütahyalı
Şu satırları yazdığım 7 Temmuz günü benim için unutulmaz bir gündür. Siz bu satırları 8 Temmuz günü okuyacaksınız.
*
7 sene öncesi yani 2013'ün yedinci ayının yedinci günü o sıcak yaz sabahı tüm detaylarıyla gözümün önünde şimdi.
*
Cumartesiyi pazara bağlayan 7 Temmuz 2013 gece yarısı Nagehan'ın sancılanması ile aniden hastaneye koşmuştuk.
*
Normal doğum zamanından 10 gün önceydi.
*
Benim ailem Çeşme'deydi. Nagehan'ınkiler Bodrum'da.
*
Herkes dönüş planını 17 Temmuz'a göre yapmıştı.
*
Sadece kayınvalidem Ferhat Alçı İstanbul'daydı. Nagehan doğuma girdiği sıra koskocaman bir salonda yalnız iki kişiydik.
*
Hava zifiri karanlıktı. Salonun ışıkları da kapalıydı.
*
Doğmakta olan yeni günün ilk ışıkları pervazlardan içeri hafifçe yansıyordu sadece.
*
Her şey ansızın gelişmişti. Karımın ismi Nagehan’ın anlamı gibi apansız ve ansızın.
*
Çok ama çok gergindim. Vücudumun her zerresi gerilmişti.
*
"Nagehan'a ve bebeklere bir şey olur mu?" endişesi içimi her an kemiriyordu.
*
Her saniyesi bir ömür gibi geçiyordu dakikalar.
O anlarda titrek ellerimle telefona uzandım.
*
Olanları haber vermek için bizimkileri aradım.
Kayınvalidem de baldızım Lalehan Gülle’yi aradı.
*
Anneme, babama ve ablama durumu izah ederken ellerimin titremesini durduramıyordum.
*
O sırada kapı açıldı, hemşire çıktı. Bize doğru yürümeye başladı.
*
Hemşireyi görür görmez ellerimin titremesi durdu.
*
Şimdi de nefesim kesilmişti. Uzun uzun yutkunuyordum.
*
Kulağımda ses veremediğim telefonu da öylece tutmaya devam ediyordum.
*
Annem Şerife Kütahyalı ile babam Seyhun Kütahyalı ve ablam Şeniz Öznur bir şeyler söylemeye devam ediyordu ama ben artık hiçbir şey duyamıyordum.
*
Hemşire yanıma geldiğinde yüzüm bembeyazdı. Kendimi görmüyor ama hissediyordum.
*
Hemşirenin dudağından kelimeler döküldü...Ve ben hüngür hüngür ağlamaya başladım...
*
Telefondaki annem, babam ve ablam da ağlıyordu. Kayınvalidem ve baldızım da...
*
"Sevinç gözyaşları" denen şeyin ne olduğunu ben o an anladım.
*
Sonra ameliyathaneden kuvöz içinde iki tatlı bebek çıktı.
Kuvözde uyuyorlardı.
*
Bense ağlamaya devam ediyordum. İkizlerimle beraber bebek odasına doğru yürüyorduk.
*
Bebeklere ilk işlemlerin yapılacağı odaya geldik. İkizlerin kuvözden çıktığı an bir süre sessizlik oldu...
*
Ve yine annelerinin ismi Nagehan gibi ansızın ikizler ağlamaya başladı.
*
O an ben sustum. Gözyaşlarım bıçak gibi kesildi. Başka bir gezegene ışınlandım sanki.
*
Ayşe Ela ve Betül Yasemin beni benden aldı ve başka bir âleme götürdü.
*
Yedi yıldır da ben o başka gezegende başka âlemde yaşıyorum.
*
Süfli ve zahiri dünya hiç umrumda değil. Bütün bu nefsani saçmalıklar beni bir zerre ilgilendirmiyor.